Terwijl de Chinese 996-cultuur zich verspreidt, worstelt de Zuid-Koreaanse technologiesector met de limiet van 52 uur

Terwijl de wereld zich haast om voorop te blijven lopen in de diepe technologische revolutie – van AI en halfgeleiders tot kwantumcomputing – is innovatie de nieuwe munteenheid van macht geworden. Voor veel bedrijven heeft die druk zich vertaald in een zwaardere werkdruk en een intensere werkcultuur. Toch staan ​​ze voor een reëel dilemma: ze kunnen het niet simpelweg rustiger aan doen terwijl concurrenten over de hele wereld tougher hun greatest doen om te winnen.

Toen ik nieuws tegenkwam over het intense “996” werkcultuur – werken van 9.00 uur tot 21.00 uur, zes dagen per week, een 72-urige werkweek – zich verspreidend van China naar Silicon Valley, vroeg ik me af hoe verschillende landen werktijden en werkplekculturen in de technologie-industrie benaderen. Ik was vooral benieuwd hoe de zaken zich verhouden hier in Zuid-Korea, waar ik momenteel woon.

In Zuid-Korea bedraagt ​​de standaardwerkweek 40 uur, met maximaal 12 uur overwerkmeestal betaald tegen 1,5 keer het normale tarief of meer. Werkgevers die deze regels overtreden, riskeren boetes, gevangenisstraffen en burgerlijke aansprakelijkheid.

De 52-urige werkweek, geïntroduceerd in 2018 voor grote bedrijven met meer dan 300 werknemers en openbare instellingen, werd geleidelijk uitgebreid naar alle bedrijven en is volledig van kracht geworden op 1 januari 2025.

Eerder dit jaar, Zuid-Korea een speciaal uitgebreid werkprogramma uitgerold waarmee werknemers langer dan de wekelijkse limiet van 52 uur kunnen werken, met zowel toestemming van de werknemer als goedkeuring van de overheid, tot 64 uur. Voor deeptechsectoren zoals halfgeleiders werden de goedkeuringsperioden tijdelijk verlengd drie tot zes maandenhoewel lokale mediaberichten suggereren dat slechts een paar bedrijven er daadwerkelijk van hebben geprofiteerd. Vooruitkijkend is de Zuid-Koreaanse regering van plan deze speciale uitzonderingen terug te schroeven en de werktijdenregels aan te scherpen, ook al beweren sommige wetgevers dat de huidige richtlijnen voldoende zijn, per definitie. het rapport.

TechCrunch sprak met verschillende technologie-investeerders en oprichters in Zuid-Korea over de manier waarop de limiet van 52 uur per week hun bedrijven en hun R&D-projecten beïnvloedt terwijl ze proberen te concurreren met mondiale bedrijven.

“De 52-urige werkweek is inderdaad een uitdagende issue bij het nemen van investeringsbeslissingen in deep tech-sectoren”, zegt Yongkwan Lee, CEO van het in Zuid-Korea gevestigde durfkapitaalbedrijf. Bluepoint-partnersvertelde TechCrunch. “Dit is met identify related bij investeringen in mondiaal concurrerende sectoren zoals halfgeleiders, kunstmatige intelligentie en quantum computing. Arbeidsuitdagingen zijn bijzonder advanced in deze sectoren, waar oprichters en groups vaak te maken krijgen met intense werklasten en lange uren tijdens kritieke groeifasen.”

Bij Bluepoint worden investeringen in een vroeg stadium vaak gedaan voordat de onderliggende technologieën volledig zijn ontwikkeld of producten klaar zijn voor de markt. In deze context merkte Lee op dat strikte beperkingen op de werkuren mogelijk van invloed kunnen zijn op het tempo waarin belangrijke zakelijke mijlpalen worden bereikt.

In Zuid-Korea antwoordde 70,4% van de werknemers bij startende bedrijven dat ze bereid zouden zijn om 52 uur per week additional te werken als er voldoende compensatie wordt geboden. lokale rapporten.

Bohyung Kim, CTO van LeMongeen Zuid-Koreaanse startup, gesteund door LG Uplus, die agentische AI-oplossingen levert aan meer dan 13.000 kleine en middelgrote ondernemingen in de voedingsmiddelen- en drankensector, zei dat het 52-urige werkweeksysteem van het land vaak meer aanvoelt als een beperking dan bescherming.

“Ingenieurs werken aan het vinden van praktische oplossingen voor complexe problemen”, zegt Kim. “Ons werk gaat niet over het voltooien van vooraf gedefinieerde taken binnen vaste uren. Het gaat over het gebruik van creativiteit en diepgaande focus om uitdagingen op te lossen en nieuwe waarde te creëren. Wanneer een idee toeslaat of een technische doorbraak plaatsvindt, verdwijnt het idea van tijd. Als een systeem je dwingt om op dat second te stoppen, doorbreekt het de stroom en kan het de efficiëntie daadwerkelijk verminderen.”

Kim voegde eraan toe dat, hoewel een intense focus op de korte termijn cruciaal is als projectdeadlines naderen of bij het verfijnen van belangrijke algoritmen, rigide wettelijke grenzen soms in de weg kunnen staan, onder meer afhankelijk van het soort technische rol dat iemand bekleedt. “Zelfs onder ingenieurs verschillen productierollen in de productie van R&D-posities”, legt Kim uit. “In de productie is de productiviteit rechtstreeks gekoppeld aan de werkuren, dus moeten de planningen rekening houden met de industriële veiligheid. Overuren moeten ook eerlijk worden gecompenseerd.”

Toen hem werd gevraagd naar de flexibiliteit op de werkplek, zei Huiyong Lee, mede-oprichter van LeMong, dat software program voor commentaarbeheer maakt, dat hij denkt dat het berekenen van een maandelijks gemiddelde praktischer zou zijn dan het strikt vasthouden aan de wekelijkse limiet van 52 uur in het land. Hij merkte op dat de werkintensiteit vaak varieert, afhankelijk van de fase van R&D en de projecttijdlijnen in deep tech-bedrijven.

“Voor bedrijven als het onze zijn vaak intensieve ontwikkelingsinspanningen nodig gedurende ongeveer twee weken voorafgaand aan een productlancering, waarna de werkdruk afneemt zodra het product zich stabiliseert”, aldus Lee. “Een systeem met maandelijkse flexibiliteit zou ons in staat stellen ongeveer 60 uur per week te werken vóór de lancering en 40 uur per week daarna, waarbij we een gemiddelde van 52 uur aanhouden en tegelijkertijd de operationele efficiëntie garanderen”, vervolgt Lee. “Ik ben ook van mening dat het de moeite waard is om gedifferentieerde normen te overwegen voor diepgaande technologie- en R&D-gerichte bedrijven. Tegelijkertijd is het voor startups met minder dan 10 tot 20 werknemers essentieel om flexibelere standards huge te stellen om aan hun unieke operationele behoeften te voldoen.”

Kim merkte ook op dat er een duidelijk verband bestaat tussen prestaties en gewerkte uren. Goed presterende teamleden hebben vaak de neiging om langere uren te werken, zei hij. Maar in plaats van beloningen te zoeken voor de additional tijd, richten deze toppresteerders zich op het behalen van resultaten en het snel vooruitkomen binnen het bedrijf.

“Ingenieurs zijn veel gemotiveerder om erin te duiken als hun inspanningen worden erkend, of het nu gaat om prestatiebonussen, aandelenopties of erkenning van technische bijdragen”, aldus Kim. “In de hightech-, R&D- en IT-industrieën, maar ook in mondiaal concurrerende bedrijven waar technische experience van cruciaal belang is, moeten beslissingen over flexibele werkuren worden gedreven door marktlogica.”

Een andere durfkapitalist uit Seoel, die investeert in startups, bagatelliseerde de affect van de limiet van 52 uur per week op investeringsbeslissingen.

“Op dit second lijken er geen grote zorgen te zijn. Hoewel het altijd moeilijk is om te voorspellen hoe arbeidsregelgeving of monitoringpraktijken zich kunnen ontwikkelen, houden veel durfkapitaalbedrijven tegenwoordig de werktijden van werknemers niet strikt bij. Voor zover ik heb begrepen, is er momenteel geen vereiste voor bedrijven om formeel bewijsmateriaal in te dienen waaruit blijkt dat werknemers binnen de wekelijkse limiet van 52 uur blijven.”

Als een werknemer een klacht zou indienen, merkte de VC op, “zou het ontbreken van gedetailleerde tijdregistratie vragen kunnen oproepen over naleving. Dat gezegd hebbende, hebben de meeste R&D- of deeptech-bedrijven doorgaans zeer gemotiveerde professionals in dienst die hun eigen planningen op verantwoorde wijze beheren, dus dergelijke gevallen lijken relatief ongebruikelijk.”

De grotere uitdaging ligt waarschijnlijk in meer arbeidsintensieve bedrijfstakken, zoals de logistiek, de leveringssector of de productie, waar een groot deel van de werknemers dicht bij het minimumloon verdient. “In die sectoren kan de 52-urige werkweekregeling de arbeidskosten aanzienlijk verhogen als gevolg van verplichte overuren en betaald verlof. Als gevolg hiervan kan het handhaven van de productiviteit en het bereiken van schaalvoordelen moeilijker worden voor bedrijven die met krappe marges opereren”, aldus deze investeerder.

Hoe andere landen werken

Om te begrijpen waar de limiet van 52 uur in Zuid-Korea previous in het mondiale landschap – en waarom de deep-techbedrijven zich klem voelen tussen concurrerende druk – is het de moeite waard om te onderzoeken hoe andere grote technologiehubs de werktijden reguleren.

In Duitsland, Groot-Brittannië en Frankrijk variëren de standaardwerkweken doorgaans van 33 tot 48 uur. In Australië En Canada, de standaardwerkweek bedraagt ​​respectievelijk 38 en 40 uur, met verplichte betaling voor overuren, wat een evenwicht biedt tussen arbeidsrechten en flexibiliteit op de werkplek.

In de VS, de Fair Labor Standards Act (FLSA) units een standaardwerkweek van 40 uur. Niet-vrijgestelde werknemers verdienen anderhalve tijd voor eventuele overuren, en er is geen limiet op het totale aantal uren. (In Californië vereisen de regels alleen dubbele beloning voor bepaalde overuren.)

In Chinais het standaard werkrooster eveneens 40 uur per week, oftewel 8 uur per dag. Overuren worden tegen hogere tarieven betaald: ongeveer 150% van het reguliere loon op weekdagen, 200% in het weekend en 300% op feestdagen. In Japanbedraagt ​​de standaardwerkweek 40 uur, met een limiet van 45 uur overwerk per maand en 370 uur per jaar onder normale omstandigheden. Werkgevers die deze limieten overschrijden, kunnen internet als in andere landen boetes en administratieve sancties opgelegd krijgen.

De werkweek van Singapore is met 44 uur iets langer, met een most van 72 overuren per maand. Gelijkmatig verdeeld komt dat neer op ongeveer 62 uur per week. De tarieven voor overuren zijn vergelijkbaar: 1,5 keer voor weekdagen, 2 keer voor rustdagen en 3 keer voor feestdagen.

De Zuid-Koreaanse limiet van 52 uur bevindt zich in het midden van dit spectrum, strenger dan die van de VS en Singapore, maar flexibeler dan een groot deel van Europa. Hoe dan ook, voor deep tech-oprichters die wereldwijd concurreren, gaat de vraag niet alleen over het aantal, maar ook over de vraag of strenge wekelijkse limieten geschikt zijn voor de intense, ongelijke workflows die kenmerkend zijn voor R&D in een vroeg stadium.